Z ostatniej chwili
- 9 maja 2024
Biorąc pod uwagę, że globalny wskaźnik alfabetyzacji jest rekordowo wysoki, oznacza to, że zdecydowana większość światowej populacji spędziła przynajmniej trochę czasu w klasie. Rzecz jednak w tym, że nie wszyscy postrzegają edukację tak samo, co było widoczne nawet wśród naszych kolegów z klasy. Każdy uczeń preferował określone przedmioty, nauczycieli lub sposoby nauczania. Pokazuje to pluralizm, który istnieje nawet wśród ludzi z tego samego pokolenia i, oczywiście, osobiste preferencje. Ale co się dzieje z tak zwanymi cyfrowymi tubylcami? Czy podzielają oni wspólne preferencje w stosunku do konkretnego sposobu nauczania w edukacji?
Dowiedzmy się tego.
Termin ten opisuje młodych ludzi, którzy urodzili się i wychowali w erze cyfrowej. Dokładniej mówiąc, dorastali z Internetem, mediami społecznościowymi, smartfonami, tabletami i innymi urządzeniami; dlatego też są dość biegli w ich używaniu. Wreszcie, jako cyfrowi tubylcy określani są ci, którzy urodzili się między 1996 a 2010 rokiem i należą do Gen Z.
Ich przeciwieństwem jest to, co nazywamy cyfrowymi imigrantami. Jak ktoś może sobie wyobrazić, cyfrowi imigranci urodzili się przed 1995 rokiem w świecie zdominowanym przez druk i telewizję, zanim pojawił się Internet, z którym zapoznali się jako dorośli.
Zostań ze mną teraz, ponieważ wyjaśnię, dlaczego te definicje mają znaczenie, gdy chodzi o edukację.
Tradycyjne kreda i mówić podejścia do nauczania nie jest prawdopodobnie idealnym rozwiązaniem, jeśli chodzi o nauczanie tych tech-savvy uczniów. To tradycyjne podejście najprawdopodobniej obejmuje tablicę i wykładowcy, który łamie treści klasy, podczas gdy uczniowie robią notatki. Dowody sugerują, że ten sposób nauczania jest nieco przestarzały i nie przemawia do potrzeb i zainteresowań pokolenia Z.
I to jest właśnie punkt, w którym pojawiają się problemy. Aby uczyć cyfrowych tubylców, edukatorzy muszą być zaznajomieni z technologią i opanować cyfrowe narzędzia w swoich metodach nauczania. Większość uczniów nowej generacji twierdzi, że najlepiej uczy się poprzez działanie, a nie słuchanie. W tym celu pomocna będzie integracja narzędzi cyfrowych w klasie, aby zajęcia stały się bardziej interaktywne i oparte na uczestnictwie. Rola technologii jest tu kluczowa, ponieważ młodzi uczniowie są z nią najbardziej zaznajomieni.
Jednak aby cyfrowi imigranci uczyli młode pokolenie Z, potrzeba wiele wysiłku, szkoleń i zasobów. Jeśli chodzi o Europę, inicjatywa transformacji cyfrowej, jaką podjął program Digital Europe, odegra znaczącą rolę w unowocześnianiu europejskich klas, aby jak najlepiej dostosować się do potrzeb cyfrowych tubylców.
DIG IN to europejski projekt finansowany w ramach programu Erasmus+, który ma na celu stworzenie nowych strategii dotarcia i zmotywowania NEETs do szkolenia ich i zwiększenia ich szans na zatrudnienie. Pierwszym krokiem jest zrozumienie ich doświadczeń i sposobu komunikowania się, aby do nich dotrzeć i nawiązać z nimi kontakt. Następnie, gdy już to zrobimy i poznamy najbardziej efektywne sposoby szkolenia, wyniki będą bardziej obiecujące.
